Oud-PSV’er Juul Ellerman is in zijn element als voorman bij Senzer in Helmond

Bron: www.ed.nl

HELMOND - Hij kende een mooie carrière in het profvoetbal en zei die wereld abrupt vaarwel. Juul Ellerman werd een doorsnee werknemer. Nou ja, doorsnee. „Het is Juul hier en Juul daar.”

Ze vragen doorlopend aandacht, zíjn aandacht. Het zijn mensen met een gebruiksaanwijzing, mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt, veelal mensen met een stoornis. Oud-profvoetballer Juul Ellerman is voorman op de foodafdeling van sociaal werkbedrijf Senzer in Helmond. Hij is er in zijn element. „De mensen zijn recht voor zijn raap. Dat ligt me wel.”

Juul Ellerman. Uit Dordrecht. Frêle, sierlijke, snelle linksbuiten. Begon als profvoetballer bij Sparta. Brak eind jaren 80 door bij PSV, waar hij jarenlang samen speelde met doelpuntenmachine Romário. Prikte er in die zes seizoenen zelf 55 binnen. Kwam daarna nog uit voor FC Twente, NEC en Helmond Sport. Bij die laatste club beëindigde hij in 2002 zijn loopbaan.

Aan de slag bij een keukenhandel

Toen hij klaar was met voetbal, was hij klaar met het voetbal. Een aanbod om scout te worden voor Helmond Sport sloeg hij af; Ellerman zocht de schaduw op. Hij ging aan de slag op de administratie van een keukenhandel. Interviews gaf hij nog zelden. De nu 54-jarige inwoner van Best glimlacht bij de vraag of hij eigenlijk móest blijven werken. De echt grote voetbalsalarissen zijn van na zijn tijd. „Ik wilde iets blijven doen. Verder heb ik niks te klagen.”

Na twaalf jaar in de keukenbranche werkte Ellerman kortstondig in een aantal sportwinkels. Tweeënhalf jaar geleden maakte hij de overstap naar Senzer. „Een kennis werkte hier. Hij opperde deze functie.” Na een paar gesprekken en een assessment (persoonlijkheids- en motivatietest), kreeg Ellerman bij Food de leiding op de werkvloer. Een voltijdbaan, 36 uur per week. Sindsdien bewaakt hij onder meer de hygiëne op de afdeling, waar voedsel wordt verpakt.

Juul Ellerman als speler van PSV in 1991. © DCI Media

Er wordt behoorlijk op elkaar gelet

Hij zag zichzelf nooit als trainer-coach of teammanager. Nu is hij het alsnog, maar dan anders. In zijn rol als voorman bij Senzer komen zijn karaktereigenschappen prima van pas. „Ik ben vrij rustig en kan goed communiceren. Het is de hele dag Juul hier en Juul daar. Mensen vertellen bijvoorbeeld ook over hun thuissituatie, en er wordt behoorlijk op elkaar gelet. Daar moet je mee om kunnen gaan. Dat kan ik.”

Misschien is het ook omdat een aantal familieleden in de zorg actief is. Ellerman is begaan met zijn collega’s. „Je probeert het iedereen naar de zin te maken. Het is mooi om te zien dat de mensen blij zijn dat ze kunnen werken.” Uiteraard zijn er regels en moet er een bepaalde productie worden gedraaid. „Daarin moet je de balans vinden. Je kijkt naar iemands mogelijkheden. De uitdaging is om iemands grenzen te verleggen zonder dat diegene daar last van krijgt.”

Ook zelf tegenslag gekend

Hij hoort soms heftige verhalen maar kan die naar eigen zeggen ’s avonds naast zich neerleggen. Ellerman heeft ook zelf tegenslag gekend. Zijn nu vijftienjarige zoon was ernstig ziek. Voor speciale therapie moest hij naar Groningen. Vader en zoon steeds uren in de auto. Het kwam goed. De jongen speelt inmiddels in het Onder 17-team van Wilhelmina Boys, zijn vader staat langs de kant. Samen bezoeken ze de thuisduels van PSV.

Op het werk gaat het ook geregeld over voetbal, uiteraard, maar dan vooral over de actualiteit. Lang niet iedereen heeft Ellerman als profvoetballer meegemaakt. De Bestenaar is qua postuur niks veranderd. Hij is nog altijd slank, lichtvoetig. „Ik ben gaan hardlopen, doe veel halve marathons.” Voor hij weer de werkvloer op gaat, kleedt hij zich om. Witte jas aan, haarnetje op. Ineens vrijwel onherkenbaar. Als hij bij ‘zijn’ mensen is, is hij direct met ze bezig. Zorgen dat iedereen blij is en zin houdt in zijn werk.