Status van doorzetter

Laagspanning, middenspanning, hoogspanning… Davut Unal (48) kan er in geuren en kleuren over vertellen. Maar echt spannend werd het toen deze elektromonteur moest vluchten. Inmiddels woont hij nu tweeëneenhalf jaar in Nederland en heeft hij de draad van zijn leven weer opgepikt. Bij Enexis volgt hij een leerwerktraject elektrotechniek voor statushouders. “Mijn Turkse diploma bleek in Nederland niet geldig te zijn.”

Positief denken

Waar een wil is, is een weg. En tegenslagen kun je overwinnen. Deze woorden zijn Davut Unal op het lijf geschreven. “Maak iets van je leven ook al heb je alles achter je moeten laten,” vertelt hij. “Je kunt altijd opnieuw beginnen. Het liefst wilde ik doorgaan in mijn oude vak. Internet was mijn opstapje. Al snel ontdekte ik de mogelijkheden van leren en werken in de elektrotechniek. Bij Senzer stonden ze open voor mijn ideeën. Daar hebben ze mij in contact gebracht met het Universitair Asiel Fonds (UAF). Dit fonds helpt gevluchte studenten en vaklieden. Zo ben ik bij Enexis terechtgekomen, voor een leerwerktraject voor statushouders. In augustus heb ik mijn arbeidscontract getekend.”

Taal

Davut: “Het lijkt allemaal zo makkelijk. Maar makkelijk was het allerminst. Ja, bij UAF en Enexis heb ik een intake gehad en een test gemaakt. Daar ben ik goed uitgekomen. Maar taal is een dingetje. Met mijn Nederlands heb ik nog een lange weg te gaan. Stapje voor stapje ga ik vooruit. Maar eigenlijk kan het mij niet snel genoeg gaan. Waarom taal zo belangrijk is? In de elektrotechniek werk je met stroom. Soms levensgevaarlijke stroom. En dan moet je elkaar volledig begrijpen. Veiligheid staat voorop.”

Intensief

Davut stort zich met ziel en zaligheid op zijn studie. Het leerwerktraject voor statushouders mbo-niveau 2 duurt twee jaar. Het is een interne opleiding bij Enexis. Hoe het gaat? Davut: “Een dag per week ga ik naar school en vier dagen per week werk ik in de praktijk. Ik leer veel nieuwe dingen: meettechniek, meterkasten, onderhoud, laagspanning schakelen en storingen zoeken en oplossen. Het is intensief. ’s Avonds zit ik met mijn neus in de boeken. Lang niet alles is me even duidelijk. Een taaltraining is bij het leerwerktraject inbegrepen. De extra taalcoaching via Senzer helpt me eveneens.”

Kwaliteit

Davut woont in Deurne maar werkt door heel Zuid-Nederland. “In Weert, Den Bosch, Eindhoven en Breda. Een vaste standplaats heb ik niet. Al het werk voer ik uit onder begeleiding van een mentor of teammanager. Ook loop ik mee met andere monteurs. Daar leer je veel van. Elke monteur heeft zijn specialisme: onderhoud, storingen of transformatoren. Storingen door kabelbreuk komen regelmatig voor. Graafwerk, hè. Opeens zit een hele wijk zonder stroom. Aan ons de taak om die storing te herstellen: snel, veilig en in een keer goed. Kwaliteit staat bij ons hoog in het vaandel.”

Cultuur

“Het blijft wennen. Niet alleen met de taal en de vaktaal maar ook de manier van werken. In Turkije deed ik wat mijn baas mij vroeg. Discussie is niet mogelijk en andere ideeën worden niet op prijs gesteld. Er is er maar een die alles het beste weet: de baas. In Nederland ligt dat anders. Hier kun je gewoon met je baas in gesprek gaan als je denkt dat iets niet veilig is, niet doordacht of niet efficiënt. Kom met argumenten en overtuig je leidinggevende. Sterker nog: ze verwachten dat je meedenkt. Nog een verschil met Turkije: hier ligt het accent op samenwerken. Want samen kom je verder. Ook daar heb ik aan moeten wennen. Het vraagt om een andere manier naar je werk te kijken. Dat probeer ik te begrijpen en me eigen te maken.”

Notities

Een nieuwe taal leer je niet van de ene dag op de andere. Het kost tijd. Davut werkt dan ook dagelijks aan zijn talenknobbel. Met veel energie zoals hij zelf zegt. Hij heeft altijd een notitieboekje en een pen op zak. Dan kan hij dingen noteren. Dingen die hij niet weet of niet begrijpt, vragen. “Ik had een keer een terugval en voelde me onzeker. Ik ben toen maar op een bankje in Deurne gaan zitten en heb toen voorbijgangers aangesproken. Of ze me konden helpen. Ik had vragen over taal. En ik had beet. Bijna iedereen wilden hun kennis met mij delen. Hartverwarmend.”

Boswandeling

Davut noteert ook uitdrukkingen en spreekwoorden in zijn opschrijfboekje. Zoals: Opgeven is geen optie. Of: Waar een wil is, is een weg. Met zijn vrouw wandelt hij regelmatig door het bos. Zijn notitieboekje gaat met hem mee. “Nieuwsgierig als ik ben, spreek ik ook hier wel eens mensen aan als ik vragen heb. Hier, midden in het bos. De meesten zijn verrast. Maar het zijn altijd leuke gesprekken.”